Toen ik een 11 jarig meisje vroeg of ze een gezinstekening wilde maken, kreeg ik deze prachtige tekening.
Ik vroeg haar specifiek om een gezinstekening te maken, omdat je hier heel veel uit kunt halen. Je kunt bijvoorbeeld eruit halen hoe de verstandhouding thuis is. Hoe de openheid en dynamiek is.Maar het belangrijkste hoe het kind het gezin ervaart. Voelt ze zich veilig en geliefd? Hoe is haar band met de overige gezinsleden en de onderlinge contact tussen de ouders?
In eerste instantie is dit een mooie gedetailleerde tekening. Mooie vrolijke kleuren, bloemetjes en heel veel groen. Groen staat voor groei en ontwikkeling. Dat is heel positief om te zien in een tekening. Maar toen ik de tekening ging analyseren, bleek er toch meer achter te zitten en na een gesprek met de moeder te zijn aangegaan, werd veel van mijn analyse bevestigd.
Uit deze tekening heb ik o.a. kunnen halen, wat de moeder ook heeft bevestigd, dat de band tussen moeder en kind stroef verloopt en dat het kind heel erg verlangd naar een goede band met haar moeder. Ook zie ik een gezin dat bij elkaar hoort, maar ik zie weinig dynamiek en speelsheid, ze lijken zo serieus. In dit gezin wordt niet echt goed naar elkaar geluisterd of eigenlijk voelen ze zich niet echt gehoord. Ik zie niet veel vreugde samen. De moeder heeft een overheersende rol in huis. Haar wil is wet en dat is eigenlijk too much voor dit kind. Er lijkt niet veel ruimte te zijn voor inbreng van anderen in het gezin. Daardoor lijkt er een gesloten houding te zijn ontwikkeld naar elkaar. Het lijkt erop of ieder in zijn eigen wereldje leeft. Hoewel de contact onderling stroef loopt, is er wel vooruitgang. Het gaat steeds beter en de toekomst ziet er ook goed uit. Maar omdat een tekening altijd een momentopname is, kan het ook zo maar zijn dat in een volgende tekening er minder vooruitgang te zien is in de toekomst. Belangrijk is te achterhalen hoe het komt dat het beter gaat en hoe deze vooruitgang in stand kan blijven?
Advies aan de moeder
Toen ik deze tekening met de moeder besprak, was ze in eerste instantie verbaasd over wat er in de tekening te zien is. En ook dat het kind het gezin zo ervaart, want ze liet daar niet zoveel van merken.
Ze herkende veel van wat ik zag en kon dat ook beamen. Tijdens de analyse en het gesprek kon moeder zelf komen met dingen die ze eventueel anders zou kunnen aanpakken. We hebben besproken dat het goed is meer ruimte te leren geven aan elkaar en in een gesprek elkaar echt aan te horen. Verder meer betrokken aandacht te geven aan de kinderen en ook de kinderen onderling stimuleren naar elkaar te luisteren.
Daarnaast is er door middel van enkele coaching vragen ook wat oud zeer naar boven gekomen. Ze wil een beter leven geven aan haar gezin, omdat ze dat zelf niet heeft gehad. Hier zit dus een stukje angst achter wat zich heeft ontwikkeld tot perfectionisme. Moeder doet gewoon heel erg haar best, zodat alles goed loopt en iedereen tevreden is. Het huishouden en zorg vraagt veel aandacht en energie en dat slokt haar op. Ze gaf aan dat ze dacht dat als alles perfect loopt, iedereen dan dankbaar en tevreden zou zijn. En daardoor kwam de persoonlijke en echt betrokken aandacht in het geding. Aan de tekening heb ik ook kunnen zien dat de moeder meer haar verstand inzet en veel minder het gevoel. Dat is overigens hoe het kind het ervaart en de moeder beaamde dit. Het is echt belangrijk als moeder ook jouw gevoel en liefde in te zetten en niet alleen je verstand. Probeer wel te filteren welk gevoel goed is welke slechts begeerten zijn die Allah niet behagen.
Zo is er nog meer te zien aan de tekening, maar het leek mij belangrijk om de hoofdthema te beschrijven.
Andere persoonlijke dingen die aan bod kwamen, laat ik achterwege.
NB: moeder heeft toestemming gegeven om de tekening en haar verhaal te delen, mits ze anoniem blijft. Barak allahoe fiek hiervoor.